La Teresina
Dansavond Kurhaus

Wat men zou kunnen noemen een ‘bonte avond’. Het Residentie Orkest onder leiding van Ignaz Neumark bescheiden in de bak en gedeeltelijk in een soort prieel; op het tooneel afwisselend dans en gitaar, of beide samen. Een ‘Aufforderung zum Tanz’ aan den aanvang, als galant gebaar bedoeld waarschijnlijk, en de beroemde ‘Méditation de Thaïs’ als intermezzo. Het woord ‘bont’ is dus niet misplaatst.

De Spaansche danseres La Teresina is geen epigone van La Argentina, en men kan zelfs niet zeggen, dat zij (zooals haar collega Asuncion Granados, die hier in het vorige seizoen optrad) de motieven van Argentina overneemt. La Teresina is minder verfijnd, minder genuanceerd in vele opzichten, maar volkscher, onstuimiger, grover ook, terwijl bij Argentina het volkselement geheel bedwongen is in een glashelder individueel vormenspel, demonstreert deze danseres een ietwat farouche temperament, dat haar in sommige dansen (de ‘Tango Flamengo’ b.v.) uitstekend te pas komt; haar dansen krijgt er een woeste vaart door, die imponeert en meesleept. Verbeten is zulk een ‘Danse de la Vie Brève (De Falla), canailleus de volksdans in het zwart! Maar een ‘Bolero 1830’ (Gimenez) blijft in deze dansinterpretatie vlak en onbeduidend, terwijl ook Albeniz' ‘Triana’ niet veel indruk maakt. Het komische motief van ‘Jota Arragonesa’ tot slot is weer een frissche overrompeling door joyeuse volksheid. De slotindruk is, dat men hier met een persoonlijk talent te doen heeft.

Niet gelukkig lijkt mij de combinatie van dit soort danskunst met het geweldige klankvolume van een orkest met zulk een groote bezetting. Het visueele krijgt daardoor onwillekeurig een kermisachtig effect, dat de Spaansche dans niet verdient; er is hier iets, dat niet correspondeert. Men kon zich daar gisteravond van overtuigen door de medewerking van den guitarist Carlos Montoya; er was veel meer contact tusschen La Teresina en dezen virtuosen begeleider (die ook eenige solistische toeren verrichtte) dan tusschen La Teresina en het orkest. Daarmee is niets ten nadeele van den dirigent gezegd, maar slechts ten ongunste van de combinatie.

De zaal, niet al te vol, noopte de danseres door langdurig applaus tot bisseeren.

M.t.B