Madame Miryam
Voordrachtenavond
Het Nederlandsch Trio

Zoo nu en dan wil men ons er wel weer eens aan herinneren, dat er in Frankrijk een soort rhetoriek bestaat, die, ‘couronnée par l'Académie Française’, onze liefde voor dat land soms ernstig in gevaar brengt. Madame Miryam kwam gisteravond met een bloemlezing uit Fransche dichteressen op het podium, die ons meer verbaasde dan bekoorde. Er was een van het papier gelezen introductie vol hemelsche gemeenplaatsen, er waren nog wat uit het hoofd geleerde lesjes ter aankondiging van ieder poëtisch phaenomeen afzonderlijk..... en er was allerlei poëzie, doorgaans niet van de beste soort, maar wat er dan nog goed was, werd door Madame Miryam op een zoo holle en nietszeggende wijze gedeclameerd, dat de lettergrepen, die den nadruk kregen, sidderden onder het gewicht. En hadden wij ons niet herinnerd, dat uit Frankrijk ook Yvette Guilbert kwam, dan hadden wij de zaal bepaald gedeprimeerd verlaten.

Het Nederlandsche Trio (Paul Frenkel, piano; Sam Swaap, viool; Charles van Isterdael, violoncel) heeft zijn medewerking verleend door het Trio G-Dur van Mozart en Trio No. 1 en Fa-majeur van Saint-Saëns te spelen. Een en ander onttrekt zich aan mijn competentie, maar troost en verkwikking bracht het zeker, al had het dan ook met taalmuziek en Fransche letterkunde niets te maken.

M.t.B.