Lys Gauty
Chansons in Diligentia

Lys Gauty behoort als chansonnière tot de beroemdheden, die geheel Nederland door de gramophoonplaat kent. Niet alleen in dit opzicht trouwens vertoont haar talent overeenkomst met dat van die andere beroemdheid, Lucienne Boyer; wij vinden ook hier het schitterende (en virtuoos beheerschte) stem-materiaal, dat er op berekend is het publiek in een heerlijke zelfvergetelheid te laten opgaan, wij vinden voorts het rijkelijk gedistribueerde ‘je t'aime, tu m'aimes’ in haar programma, en ook ontbreekt de fatale shawl geenszins, waarmee sommige gemoedsbewegingen zoo treffend kunnen worden geïllustreerd. Maar Lys Gauty is m.i. verreweg de meerdere van haar kunstzuster, die langzamerhand gecanoniseerd en gebalsemd is in haar genre als een heilige Egyptische kat. Lys Gauty is veel natuurlijker (al is natuurlijk de natuur ook hier flink bestudeerd) en vooral: veel afwisselender, veel minder eenzijdig op zeker soort zoete kitsch ingesteld. Hoewel haar programma een behoorlijk fond van de bekende wenschdroomen te zien geeft, presteert zij daarnaast nog veel meer en beters. De muziek van Kurt Weill inspireert haar b.v. tot voortreffelijk voorgedragen chansons, die getuigen van een zeldzame expressiviteit, zoowel van het geluid als van het gebaar. Ook werk als ‘Israël va-t-en’, ‘Vieille Ballade’, ‘La Complainte de la Seine’, ‘Marie Galante’ e.a. gaat deze kunstenares schitterend af; en een enorm succes heeft zij uiteraard met het refrein ‘Amsterdam, Rotterdam, Potverdom.’ Zij brengt haar publiek tot enthousiasme, en men begrijpt dat tenslotte beter dan in het geval Boyer. Dat Lys Gauty 26 chansons op één avond ten beste geeft zonder dat men de monotonie voelt, is op zichzelf reeds een bewijs van buitengewone begaafdheid.

Een vol Diligentia heeft de chansonnière zeer hartelijk begroet; het liep tenslotte natuurlijk op ovaties uit. De begeleider Adam Gelbtrunk toonde zich een zeer soepel begeleider voor dit soort lichte kunst en gaf ook eenige aangename solo-bombardementen ter inleiding.

M.t.B.