Vera Nemtchinova
Danseres van het klassieke ballet
Uit de school van Diaghilef

DE RUSSISCHE danseres Vera Nemtchinova, die met haar balletensemble reeds eenige voorstellingen te Amsterdam heeft gegeven, zal a.s. Zaterdag in het Kurhaus optreden, o.a. met ‘Le Lac des Cygnes’ van Tsjaikofski en verschillende divertissementen.

Na haar aankomst te Scheveningen hebben wij mevr. Nemtchinova even kunnen spreken.. in drie talen door elkaar, want zij is een echte Russische (dit in onderscheid met sommige andere ballet-Russen, die pas deze nationaliteit verwierven na bij het ballet te zijn gekomen), en dus spreekt zij de gebruikelijke vreemde talen niet als haar moedertaal.

Het is een kleine, pittige verschijning, deze beroemde kunstenares, die de traditie van het klassieke ballet en Pawlowa voortzet. Zij is, zoo vertelt zij, in Moskou geboren, waar zij haar eerste opleiding heeft ontvangen; vlak voor het uitbreken der revolutie ging zij naar Parijs, waar Diaghilef haar ‘tweede vader’ werd. Hij was het, die haar dansstijl definitief vormde, en van Rusland herinnert zij zich niet zoo erg veel meer, vooral ook, omdat zij er niet weer terugkeerde en dus de moscovitische metro zelfs nog nooit heeft gezien. Maar de ouders van Vera Nemtchinova wonen nog in het stamland.

Mevr. Nemtchinova is juist van een tournee door Zuid-Afrika teruggekeerd, en zij is zeer te spreken over dat land; zij trad op in Kaapstad, Johannesburg en Pretoria, waar zij overal een hartelijk gestemd publiek vond.

‘Ik wil het publiek gelukkig maken’.

- En uw opvattingen over den dans?

‘Ik vertegenwoordig het klassieke ballet, in zijn puren vorm. Die traditie is mij lief, al kan ik andere stijlen ook bewonderen. Maar Jooss is voor mij veel minder dans dan tooneel en pantomime.

Neen, problemen in den dans ken ik niet. Ik wil het publiek een gelukssensatie geven door het rhythme van mijn kunst, en verder behoef ik daarover niet te denken.’

Mevr. Nemtchinova vertelt ons nog, dat zij veel houdt van den bioscoop, omdat die haar een zekere rust geeft in haar ledigen tijd. En zij zou graag willen zwemmen in de Scheveningsche zee! Hetgeen wij haar ten stelligste ontraden, aangezien deze nog koud is en men voor den 15en Mei uit principe nooit de Noordzee moet betreden.

Het regent trouwens, als wij afscheid nemen, en het wachten is op de verwarmende kunst van mevr. Nemtchinova, a.s. Zaterdag!