Speurhonden
Vroolijk spel door Roberts Rinehart
Gezelschap Jan Musch

Het is een vroolijk spel.... maar het begint met donder en bliksem en andere griezeligheden, in een eenzaam landhuis. Van tijd tot tijd doen zich geheimzinnige teekenen voor, men voelt dat de atmosfeer zwanger is van dreiging. En spoedig barst het los. Wat? Wij zullen het niet navertellen, want een thriller moet men bepaald niet navertellen om het plezier eraan niet voor anderen te bederven. Er komt een detective in huis, en daarmee is het gespannene van de situatie voldoende gekarakteriseerd; er is een geheimzinnige misdadiger, de ‘Vleermuis’ in het spel; en er zijn nog veel meer menschen in het spel, allen zich bewegende om een som gelds, die in een geheime kamer van het landhuis verborgen moet zijn. Merkwaardig (en voor den liefhebber-kenner van het genre verdacht) is, dat de detective hier niet zoo slim is als hij gewoonlijk pleegt te zijn; hem wordt ernstige concurrentie aangedaan door de oude mevrouw van Gorder, die het landhuis bewoont (en waard blijkt het te bewonen!), want zij ontdekt dingen, die de detective niet ontdekte. Begrijpt men het nog niet? Welnu, ik begreep het ook niet, maar ik ben ook geen expert in het genre....

Dit ‘vroolijke spel’, waarin maar één echte doode valt, is volkomen wat het zijn moet: een griezelhistorie met den noodigen humor er tusschen door, vooral belichaamd in een zenuwachtige dienstbode, die van den beginne af in een apocalyptische stemming verkeert, en daarin niet geheel en al ongelijk heeft. Men kan bij het stuk naar willekeur griezelen en lachen, maar het eerste is het prettigste.

Onder regie van Adolphe Hamburger wordt ‘Speurhonden’ zeer onderhoudend ten tooneele gebracht door het gezelschap Jan Musch. Musch zelf is de detective Anderson, van wien men niet kan zeggen, dat hij in vaktalenten Sherlock Holmes evenaart; maar de komische ster is Elly van Stekelenburg, die als het dienstmeisje Lizzie verreweg het meeste tooneeltalent ontplooit en met haar kreten het gebeuren panisch begeleidt. Maar ook de anderen dragen het hunne bij tot het volmaken van de sfeer: Lize van der Poll-Hamakers als de energieke oude dame. Mary Musch-Smithuysen als haar huisgenoote en Adolphe Hamburger als derzelver heimelijke verloofde, Jaap van der Poll als dokter Wells (ook al een verdacht persoon), Hans van Dorp als Japansch butler (zulke butlers vindt men niet in het eerste het beste huis), Ferdinand Koolbergen, Theo Vink en Frits Bouwmeester in de kleinere rollen. Wie een avond lach-griezelen wil, zal zich wel evenzeer amuseeren als de zaal het gisteren deed.

M.t.B.