De Humorist en prettige verschijning

F.K. van Casander, Lawijt rondom Vera. (Uitg. Mij Kosmos, Amsterdam z.j.)

Daar is hij weer!

Wie?

Wel, de gelegenheidshumorist met de daverende leukheid. Eens in de zooveel jaren komt er in Nederland een schrijver (of wat men dan een schrijver noemt) tot de geweldige ontdekking, dat onze literatuur arm is aan humor, en hij ontleent daaraan dan terstond het recht om zichzelf te promoveeren tot den humor-specialist bij de genade Gods. Houdt Uw zijden vast, dames en heeren, hij gaat den humor invoeren in de Nederlandsche letterkunde, hij gaat daveren van de leukheid, hij zal u doen dubbelslaan van den lach, als gij u niet schrap zet tegen zijn onweerstaanbaarheid! Het malle geval is er weer! en ditmaal heet het F.K. van Casander, doctor in de leukheid, gepromoveerd op het proefschrift ‘Lawijt rondom Vera’. Vera is de vrouw van een communist, die haar graag met zijn vrienden wil deelen, vanwege het communisme. Voelt u, waar Van Casander heen wil? Is het idee niet best? ‘Een prettige verschijning in onze aan humor arme literatuur’: ja, zoo staat het op den omslag, en voorwaar, Van Casander, het is ontzaglijk prettig eens kennis te maken en bij den eersten handdruk al om te vallen van, te stikken in, te barsten door uw geweldige grappigheid. Welkom, welkom, prettige verschijning, pretmaker, pretmeester, prent van een Casander! Brand los!

In het boek van F.K. van Casander vindt men:

en toch is het den lezer absoluut onmogelijk om hierbij een spier van zijn gezicht in den lachstand te krijgen. Hoe komt dat? F.K. van Casander, de prettige, doet heusch erg zijn best, hij geneert zich ook niet voor een schuine aardigheid, en toch, en toch......

Het geval Van Casander is hopeloos, hopeloos prettig, prettig hopeloos.

M.t.B.